Hz. MUHAMMED ve ATATÜRK’ün ŞAŞIRTICI BENZERLİĞİ

Saltanatçı ve hilafetçi güruhun Muaviye’den feyz alarak inşa ettiği egemen dinsel paradigmanın dışına çıkıp İslam’ın doğuşuna ve milli mücadeleye yalın bir bakışla bakmayı başarabilenler, Hz. Muhammed ve büyük Atatürk arasındaki şaşırtıcı ve inanılmaz benzerlikleri mutlaka göreceklerdir.

Gelin şimdi cesaretle o benzerliklere bakalım:

En başta şunu ifade edelim ki, Hz. Muhammed Hakk’ın elçisiydi, Atatürk halkın önderi!

İkisinin de adlarından biri Mustafa idi.

Mustafa’nın kelime anlamı tam da onları anlatıyordu; “seçilmiş!”

Evet, gerçek şu ki ikisi de seçilmişti. Birini Hak seçmişti diğerini halk ve tarih!

Ama bu seçilmişliğe karşın ikisine de dinsiz dediler.

Birine dinsiz diyenler, Ebu Cehil, Ebu Leheb ve yandaşları idi.

Diğerine dinsiz diyenler ise düşmanla işbirliği içindeki Damat Ferit ve padişah Vahdettin’in kuklası olan sözde din uleması ile avaneleri...

Evet, aslında her ikisi de dinsizdi. Zira her ikisi de yerleşik dinî anlayışı reddetti. Biri Kabe’deki putları reddetti, diğeri Muaviye’nin beyinlerde putlaştırılmış sözde İslam’ını...

Biri Ebu Leheb’in düzenine başkaldırdı, diğeri emperyalizme kölelik eden padişaha...

Ama her ikisi için de ölüm fermanları verildi.

Birinin gece yarısı evi kuşatılıp baskın yapıldı, diğerinin peşine suikastçılar yollanıp yolları kesildi.

Lakin ikisi de Hakkın ve halkın yardımıyla kurtuldu ölüm timlerinin elinden!

Biri müşriklerin ve şirkin işgali altında olan vatanı Mekke’yi kurtardı, diğeri düşmanın çizmeleri altnda inleyen Anadolu’yu...

Biri yurdunu şirkin işgalinden kurtarmak için Yesrib’e hicret etti, diğeri halkı örgütlemek amacıyla Samsun’a çıktı...

Biri müminlerini Medine’de topladı, diğeri vatanseverleri Ankara’da...

Biri kınanan yer alnamına gelen Yesrib’i, Medine – Münevvere  haline getirdi, diğeri küçücük bir kasaba olan Ankara’yı devlete başkent yaptı.

Biri şirke karşı, “Allah’tan başka ilah yoktur!” diye haykırırken diğeri düşman esaretine karşı, “Özgürlük benim karakterimdir!” diye bağırdı.

Biri şirke karşı Bedir’de, Uhud’da, Hendek’te savaştı, diğeri emperyalizme karşı Sakarya’da, Dumlupınar’da, Kocatepe’de çarpıştı...

Biri esir düşen düşman savaşçıları Müslümanlara okuma yazma öğretmeleri karşılığında serbest bıraktı, diğeri elinde tebeşir kara tahtanın başına geçip şehir şehir dolaşarak halkına okuma yazma öğretti.

Biri, “Bilim / ilim Çin’de dahi olsa gidip alın.” dedi, diğeri, “Hayatta en gerçek yol gösterici ilimdir, fendir.” dedi.

Biri yaklaşık 13 yıl sonra fethettiği öz yurdu Mekke’ye Zafer Bölümü / Nasr Suresini okuyarak muzaffer bir kumandan olarak girdi, diğeri Yunan işgalinden azat ettiği İzmir’e al bayraklar eşliğinde zafer kazanmış bir başkomutan olarak girerken şehrin dağlarında çiçekler açtırdı.

Biri, kendisini yaklaşık 13 yıl önce kentten kovan Mekkelileri; “...Bugün size kınama yok. Allah sizi bağışlasın. O merhametlilerin en merhametlisidir.” şeklindeki ayeti okuyarak affederken diğeri üzerine basması için yere serilen Yunan bayrağını yerden kaldırıp; “Bayraklar ulusların şerefidir” diyerek halkların kardeşlik idealini yükseltti.

Biri, müşrik önderlerin egemenliğine karşı köleleri ve bütün ezilenleri yanına alarak “Mülk / egemenlik Allah’ındır!” deyip, hakimiyeti Allah’a iman etmiş temiz gönüllü müminlere verdi, diğeri yüzlerce yıldır ulusun kanını emen sultanların iktidarını yıkıp “Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir!” diye haykırarak milli egemenliği inşa etti.

Biri, kız çocuğu sahip olmanın utanç sebebi sayıldığı bir toplumda kızı Fatıma’yı omuzuna alıp kıvanç ve sevinçle Medine sokaklarında dolaştı, diğeri kadın erkek eşitliği yolunda büyük devrimler gerçekleştirip kadınlara seçme ve seçilme hakkı tanıdı.

Biri, Medine Sözleşmesi ile Müslüman olsun, olmasın tüm Arap, Hristiyan ve Yahudi kabilelerini bir araya getirip Medinelilik kimliğini oluşturarak çağdaş yurttaşlığın ilk adımını attı, diğeri Cumhuriyet devrimiyle hangi etnik kökenden ve hangi dinden olursa olsun tüm Türkiyelileri bir araya getirip modern bir ulus inşa etti.

Biri, komşu devlet ve topluluklara İslam’a / barışa davet mektupları gönderdi, diğeri yurtta sulh, cihanda sulh diyerek, Balkan Paktı, Sadabat Paktı gibi anlaşmaları gerçekleştirip bölge ve dünya barışına hizmet etti.

Biri, Allah’ın kendisine vahyettiği, bir öğüt ve ahlak kitabı olan Kur’an’ı, müminlerine doğruluk kılavuzu olarak bıraktı, diğeri ulusuna, iç ve dış düşmana karşı ulusal bağımsızlık mücadelesini nasıl kazandığını anlattığı Nutuk adlı tarihi eserini emanet etti.

Biri Hakk’ın buyruğuyla Kur’an’ı tebliğ etti, diğeri onu Türkçeye çevirtip, yorumlatıp halkına sundu.

Biri tefeciliği ve azgınlaşmış faizciliği yasaklayıp bir grup egemenin elinde birikmiş olan servetin halka yayılmasını sağlamaya çalıştı, diğeri ekonomik kapitülasyonları kaldırıp, iktisadi millileştirmelerle halkın varsıllıklarının yabancı emperyalistlerce sömürülmesinin önüne geçti.

Biri, alemlere rahmet olarak gönderilmiş bir peygamberdi, diğeri icap ettiğinde ben halkım için canımı bile vereceğim diyen büyük bir ulusal kahramandı.

Her ikisi de ömrünün son günlerini ağır hastalık içerisinde tamamladı.

Her ikisi de ihanete uğradı. Biri sözde müminleri tarafından, diğeri milletinin içindeki nankörler tarafından...

Ne hazin ki; her ikisi de baba sevgisinden mahrum kalmış yetimdi.

Ama her ikisi de halkına ve insanlığa, deyim yerindeyse emsalsiz bir babalık yaptı.

Biri için Kur’an’da; “O müminlere çok düşkün ve onlara karşı şefkatli ve merhametlidir!” denilirken diğeri için halkı tarafından eski Türkçede baba anlamına gelen “Ata” ünvanı verildi ve kendisine, Türk’ün babası anlamında Atatürk denildi.

Her ikisinin de cenaze namazına yalnızca 17 kişi katıldı.

Aslında aralarında daha çok benzerlikler var. Görmesini bilene selam olsun. Ama ben bu kadarını yazarak iktifa ediyorum.

Peki, ben şimdi bunları yazarken bir peygamber olan Hz. Muhammed’le bir siyasi önder olan Mustafa Kemal Atatürk’ü eşitlemiş mi oldum?

Bu sorunun yanıtını vermesi için sözü, büyük kahraman Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e bırakıyorum:

“Hz. Muhammed, Allah’ın birinci ve en büyük kuludur. Onun izinden bugün milyonlarca insan yürüyor. Benim, senin adın silinir. Fakat o sonsuza kadar ölümsüzdür.”

İlahiyatçı-Yazar Cemil Kılıç

https://twitter.com/m_cemilkilic

Misafir Avatar
İsim
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Misafir Avatar
Feridun Fecir 7 yıl önce

hz. peygamber de atatürk'te yönetimde ortak aklı/şura ilkesini, adalet ve liyakat esasını öncelemiştir. günümüz siyasal islamcıları ise emevi mirası roma, papa taklidi saltanat hilafet sistemini benimsemiştir.

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.

banner80

banner87