İşte Emine Ülker Tarhan'ın açıklamaları:

"Osmanlıca sadece bir alfabeden ibaret değil. Anadolu’da benimsenmemiş, 19. Yüzyıldan itibaren de saraya hapsolmuş, o günün saraylılarının yapay dili. Bugünün saraylılarının diline pelesenk etmesi de pek anlaşılır. Onlardan bir adam “isteseler de istemeseler de kafalarına vura vura Osmanlıca öğreteceğiz” buyurmuş. Gezi sırasında “ne yaparsanız yapın biz kararımızı verdik, yapacağız” diyen adam, benzer bir şey daha söylemiş. Amma velakin, Taksim’e Topçu Kışlası görünümlü alışveriş merkezini yapamamıştı, hatırlatırım.

Biz öğrenmeye elbet karşı değiliz, sadece dayatmaya karşıyız. Bu dayatmayı niye yaptıklarını da iyi biliriz. “Bilgiden bir zarar gelmez, yapay bir dil de olsa artı bir dil daha öğrenmenin ne zararı var ki” denilebilir aslında. Kaldı ki, bilgi toplumundan biz değil onlar korkmalı aslında. Hatta bu dayatma Cumhuriyetin de Türkçenin de değerini daha bir anlamak bakımından belki hayırlı da olur aslında.

Asıl niyetin halis olduğuna inansak sorun yok ama işin özü o değil, biliyoruz. Seçimler yaklaştıkça yine ayrımcılık, kutuplaştırma ve nefret çıtasını yükseltiyorlar, biliyoruz. Yine gündem değiştirme, yine tribünlere oynama zamanı geldi, biliyoruz. Mesele bilgi filan değil, gerçek niyet ne, biz biliyoruz.

Yine de “Recep'le Recep olmayalım” diyoruz… O nefret de etse, biz Türkiye Türkçesine, Yunus’un, Pir Sultan’ın, Karacaoğlan’ın, Aşık Veysel’in, “Türkçem, ses bayrağım benim” diyen ozanın diline, sözüne güveniyoruz."