ŞİİR, SEVDA, ACI; METİN ALTIOK…

Atilla Köprülüoğlu

[email protected]

11 Temmuz 2016, 13:52

ŞİİR, SEVDA, ACI; METİN ALTIOK…

Metin Altıok deyince;

Yazınımızın ‘her okunuşunda yeni şeyler söyleyen’,

en dokunaklı, en felsefi şiirlerini yazan

"keskin zekalı-çıraklık dönemi olmayan" şair olarak

onu anımsarım…

"Bu ham dünyada zoraki bir söz gibi sevgim /

Sevsem sana yazık, sevmesem incinirsin"...

dizesini nasıl oya gibi işlediğini düşünürüm…

"Erken olmuş yemişim, dalımın yaralısı" dediği kızı

Zeynep dünya geldiği andaki

-bitimsiz mutluluğunu- yeniden çiçeklenen

yaşamını,kahvaltılarında ekmek dilimlerine

zeytinden gözler, reçelden ağız,

düdük makarnadan nasıl burun yaptığını,

sonbahar yapraklarından masa örtüsü hazırlamayı

öğrettiğini -Filiz Aygündüz’ün

kaleminden okumayı- çok severim…

***

Sezen Aksu sesinde güzelleşen şiiri "Öndeyiş"ten gelen

"Kavaklar"ı zaman zaman mırıldanırım:

"Bedenim üşür, yüreğim sızlar/Ah kavaklar, kavaklar…

Beni hoyrat bir makasla/Eski bir fotoğraftan oydular.

Orda kaldı yanağımın yarısı/Kendini boşlukla tamamlar.

Omuzumda bir kesik el ki durmadan kanar.

Ah kavaklar, kavaklar…

Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar."

Şiir; canı,kanı, kızı Zeynep’tir!
Bingöl’de öğretmenliği sırasında
sınıfın penceresinden, çevredeki
kavak ağaçlarına dalıp dalıp öğrencilerine
hep anlattığı Zeynep’edir (Zeynep Altıok,
günümüz CHP’sinde İzmir Milletvekili’dir.)

***

2 Temmuz 1993. Kara, kapkara gündür eksik demokrasimiz,
şiirlerimiz, türkülerimiz için…
Dinci faşistlerin yaktığı otelde cesetler arasında son anda
yaşadığı fark edilir.
Yangın öncesi bekleyiş sırasında;
üzerlerine binlerce taş yağarken
“Burada ölürsek geride kalanlar ne yazar hakkımızda?”
diye sorar biri.
Elinde -savunma aleti- fırçalı Metin Altıok şu yanıtı verir:
"Şiir yazarlar!"
Bir hafta mücadele eder hastanede azraille, kazanamaz!
Şiirinde söylediği vakitlerde:
“Çözük saçlı ikindisinde / Yorgun bir günün /
Gölgeler uzarken / Ölüvereceğim eskiden”
veda eder Zeynep’e, şiirlere, resimlere,
sevdiklerine, sevenlerine yıllardır
kavgada ön saftaki Metin Altıok.
Hasret gittiği Zeynep’in arzusuyla -şair gibi- gömülür Ankara toprağına..
Ataol Behramoğlu Usta da şu dizeleri yazar çok sevdiği ozan için:
"Bu Yangın Yerinde/ Yaşamak bu yangın yerinde

Her gün yeniden ölerek/ Zalimin elinde tutsak

Cahile kurban olarak/ Yalanla kirli havada

Güçlükle soluk alarak/ Savunmak gerçeği, çoğu kez

Yalnızlığını bilerek/ Korkağı, döneği, suskunu

Görüp de öfkeyle dolarak/ Toplanıyor ölü arkadaşlar

Her biri bir yerden gelerek/ Kiminin boynunda ilmeği

Kimi kanını silerek/ Kucaklıyor beni Metin Altıok

Aldırma” diyor gülerek/ Yaşamak görevdir bu yangın yerinde/ Yaşamak, insan kalarak"
Balıkçı Cevat Şakir, "yaşam, ölümden büyük ve geniştir" der.
Neden derseniz, ‘’yaşama ölüm sığar da, ölüme yaşam sığmaz’’ diye izah eder.
Metin Altıok; Doğdu, Yaşadı, Sevdi, Yazdı, Yandı, Öldü!..

https://twitter.com/Atikopruluoglu

Yorum Gönder 0
Facebook Yorumları 0

İsim

Yorum Gönder

Kalan Karakter:

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.